ପାକିସ୍ଥାନରେ ଆଜି ବି ଅଛି ସହିଦ୍ Bhagat Singh ଙ୍କ ମହଲ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ପାକିସ୍ଥାନୀ ପରିବାରକୁ କରୁଛି ଏହାର ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ

ଭାରତର ସ୍ୱାଧିନତା ଇତିହାସ ବିଷୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା ଭଗତ ସିଂଙ୍କ ବିନା ପୁରା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଦେଶର ସ୍ୱାଧିନତା ପାଇଁ ଲଢିକରି ୨୩ ମାର୍ଚ୍ଚ ୧୯୩୧ କୁ ଭଗତ ସିଂ , ରାଜଗୁରୁ, ଓ ସୁଖଦେବ ଙ୍କୁ ବ୍ରିଟିଶର୍ ମାନେ ଫାଶିଦେଇଥିଲେ । ଏହି ଘଟଣା ହେବାର ବହୁତ ବର୍ଷ ହୋଇସାରିଛି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ବି ଆମ ମନରେ ଭଗତ ସିଂଙ୍କ କଥା ଅଛି । ଭଗତ ସିଂ ଏମିତି ଜଣେ କ୍ରାନ୍ତିକାରି ଥିଲେ ଯେତିକି ପ୍ରଶଂସକ ସୀମା ମଧ୍ୟରେ ଥିଲେ ସେତିକି ସୀମା ପାର୍ ବାହାରେ ବି ଥିଲେ , ପାକିସ୍ଥାନରେ ତାଙ୍କ ଘର ବି ଅଛି, ଯେଉଁଠି ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା, ଓ ଯେଉଁଠି ସେ ନିଜ ଛୁଆବେଳ କାଟିଥିଲେ

ଭଗତ ସିଂଙ୍କ ମହଲା ଆଜି ବି ପାକିସ୍ଥାନ ପଞ୍ଜାବ ସହରର ଫୈସଲାବାଦ୍ ଲାୟଲପୁର ତହସିଲ ଜୁଣ୍ତାବଲାରେ ଅଛି, ଏଠାରେ ଯିବା ସମୟର ରାସ୍ତାରେ ସବୁ କିଛି ସେମିତି ଅଛି, ଯେପରି ସହରରୁ ଗଲାବେଳେ ଦେଖାଯାଏ । କିଛି ଦୁର ମଧ୍ୟରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ଦୋକାନ ଅଛି, ଠେଲାବାଲା ଓ ବହୁ ଦୁର ଯାଏଁ ବ୍ୟାପିଥିବା କ୍ଷେତ ଗୁଡିକ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଯାଏ । ଏହି ଭିତରେ ଛୋଟ ବଡ ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ଓ କେଉଁଠି ନିଜ ହାଉସିଙ୍ଗ୍ ସୋସାଇଟିର ବଡ ବଡ ଗେଟ୍, ମକବାନା ବାଇପାର୍ ରୁ ଟିକିଏ ଆଗକୁ ବଢିଲେ ରାସ୍ତା କଡରେ ଲାଗିଥିବା ସାଈନ୍ ବୋର୍ଡରେ ଜଙ୍ଗ୍ –ଏ-ଆଜାଦି ହିରୋ ଭଗତ ସିଂଙ୍କ ନାଁ ଲେଖା ହୋଇଛି

ଏଥିରୁ ଜଣାପଡେ କି ଭାରତ ଓ ପାକିସ୍ଥାନର ହିରୋଙ୍କ ଗାଁ ଚକ ୧୦୫ ବଙ୍ଗଳା ଏଠାରୁ କେବଳ ୧୨ କିମି ଦୁରରେ ଅଛି, ଭଗଅ ସିଂ ଦାଦା ଏହି ଘର ସରକାର ଚାରି ବର୍ଷ ପୁର୍ବରୁ ହେରିଟେଜ୍ ସାଇଟ୍ ଘୋଷିତ କରିଦେଇଥିଲେ, ଏହାକୁ ସଂରକ୍ଷିତ୍ କରିବାପରେ ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ଏହାକୁ ପବ୍ଲିକ୍ କରିଦିଆଗଲା,  ଫେବୃୟାରୀ ୨୦୧୪ ରେ ଫୈସଲାବାଦ୍ ଜିଲ୍ଲା କୋଅର୍ଡିନେଟର୍ ଅଫିସଲ୍ ନୁରୁଲ୍ ମେଙ୍ଗଲ୍ ଏହାର ସଂରକ୍ଷଣକୁ ଘୋଷିତ କରି ମରାମତି ପାଇଁ ୫ କୋଟି ଟଙ୍କା ବି ଦେଇଥିଲେ । ଭଗତ ସିଂ ମେମୋରିଆଲ୍ ଫାଉଣ୍ତଡେସନ୍ ନାମକ ଏକ ସଂଗଠନ ଭଗତ ସିଂଙ୍କ ସ୍ମୃତିକୁ ପାକିସ୍ଥାନରେ ରଖିବା ପାଇଁ ବହୁତ ବର୍ଷରୁ ଉଦ୍ୟମ କରିଆସୁଛି

ଏହି ସଂଗଠନର ଲୋକେ ଗାଁରେ ୨୩ ମାର୍ଚ୍ଚକୁ ତାଙ୍କ ଶହୀଦ ଦିବସରେ ସର୍ଦାର୍ ଭଗତ ସିଂ ମେଳା ବି ଆୟୋଜନ କରନ୍ତି, କୁହନ୍ତି କି ତାଣ୍କ ଦାଦା ଏକ ଗଛ ଲଗାଇଥିଲେ ଯାହା ପ୍ରାୟ ୧୨୦ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ଆମ୍ବର ଗଛ ଅଟେ, ସେ ଆଜି ବି ଅଛି, ତାଙ୍କ ଗାଁର ନାଁ ବଦଳାଇକରି ଭଗତପୁରା କରିଦିଆଯାଇଛି, ଏଠାରେ ଭଗତ ସିଂଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟବହାର ଆଲମୀରା, ଚରଖା, ଓ ତାଙ୍କ ହାତ୍ ଲଗା ହୋଇଥିବା ବେରି ଗଛ ଏହି ବଙ୍ଗଲାର ଦାମୀ ଜିନିଷ ଅଟେ, ଭାଗ ବଣ୍ଟାପରେ ବଙ୍ଗଳାକୁ ପେଶୋ ରୁ ଓକିଲ ସାକିବ୍ ବରକ ବୟସ୍କଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟିଦେଇଥିଲେ

ଏବେ ତାଙ୍କ ପରିବାର ହିଁ ତାହାର ଦେଖାଶୂଣା କରୁଛି, ସାକିବ୍ ବରକ କହନ୍ତି କି ଏହି ଘରର ଦେଖାଶୁଣା ଖର୍ଚ୍ଚ ସେ ନିଜ ପକେଟ୍ ରୁ ଦିଅନ୍ତି, ଭଗତ ସିଂ ଓ ସ୍ୱାଧିନତା ପାଇଁ ଦିଆଯାଇଥିବା କୁର୍ବାନୀ ନିଜ ଆଖିରେ ଦେଖିଥିବା ଏହି ଗାଁର ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଏବେ ଏହି ଦୁନିଆଁରେ ନାହାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଗାଁର ବୟସ୍କ ଲୋକେ ଏବେ ବି ଭଗତ ସିଂଙ୍କୁ ମନେ ପକାନ୍ତି,ମୋହମ୍ମଦ ସିଦ୍ଧିକି ଅବସର ପ୍ରାପ୍ତ ଅଧିକାରି ଅଟନ୍ତି ଓ ତାଙ୍କ ବୟସ ୭୪ ବର୍ଷ ହୋଇସାରିଛି, ସେ କହିଲେ କି ଭଗତ ସିଂ ଯେଉଁ କମ ବୟସରେ ସ୍ୱାଧୀନତାପାଇଁ ଲଢିଥିଲେ ତାହାର ମିଶାଲ୍ ଏବେ ଦୁନିଆଁରେ କମ୍ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ।

ସେ ଗାଁରେ ପ୍ରଥମ ସ୍କୁଲ୍ ବନାଇଲେ, ଯେଉଁଠି ନିଜେ ଭଗତ ସିଂ ବି ତାଲିମ୍ ହାସିଲ୍ କରିଥିଲେ, ଲୋକଙ୍କ ସୁବିଧା ପାଇଁ ଦୁଇ ଘର ବନାଇଲେ, ଯେଉଁଠି ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉଥିଲା । କିଛି ବି ଖର୍ଚ୍ଚ ବାବଦକୁ ନିଆଯାଉନଥିଲା, ବରଂ ବାହାରୁ ଆସୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ମାଗଣା ରହିବା ପାଇଁ ଓ ଖାଇବାକୁ ମିଳୁଥିଲା, ଗାଁରେ ଆସୁଥିବାରାସ୍ତାରେ ଲାଗିଥିବା ବହୁତ ଗଛ ବି ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲଗାଯାଈଛି, ମହମ୍ମଦ ସିଦ୍ଧିକି ଙ୍କ ମୁତାବିକ ତାଙ୍କ ବୟସ୍କ ମିଶାଲ୍ ଦେଇଥାନ୍ତି କି ଏଠାରେ ସିଖ୍ ରହିକରି ଯାଇଛନ୍ତି ଓ ସେ ଗାଁରେ କିପରି ଭଲ ନିଜାମ୍ କାୟମ କରାଯାଈଥିଲା, କିନ୍ତୁ ପରେ ଆସୁଥିବା ଏହି ନିଜାମକୁ କାୟମ୍ ରଖିପାରିଲେ ନାହିଁ, ତାଙ୍କର କହିବା କଥା କି ଭଗତ ସିଂ ସେ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ପାକିସ୍ଥାନ ଓ ଭାରତରେ ଭଲ ସଂବନ୍ଧ ଓ ବୁନିୟାତ୍ ବନାଇପାରିବେ ।