ଆପଣଙ୍କର ଜୀବନ ବଦଳିଯିବ ଗୌତମ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଏହି କଥା ଶୁଣି..

ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧ ଏପରି କିଛି କଥା କହିଛନ୍ତି ଯାହାକୁ ଶୁଣିବା ଦ୍ୱାରା ଆପଣଙ୍କର ଜୀଵନର ଗତିପଥ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବଦଳିଯିବ।ଆପଣଙ୍କର ଭାବନା ଶକ୍ତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବଦଳିଯିବା ସହ ଆପଣଙ୍କର ଜୀବନରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ସମସ୍ୟାର ମଧ୍ୟ ସମାଧାନ ହେଇଯିବ।ଆଜି ଆମେ ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଏପରି ଏକ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ କଥା ଆପଣମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆଣିଛୁ।ଥରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧ ନିଜ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ବସି ଧର୍ମକଥା ଆଲୋଚନା କରୁଥିଲେ।ସେହି ସମୟରେ କିଷାଗୌତମୀ ନାମକ ଏକ ନାରୀ ନିଜର ପୁତ୍ରର ଶବ ହାତରେ ଧରି ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ନିକଟରେ ଆସି ପହଁଚିଲା।ସେ ସେହି ଶବକୁ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଚରଣରେ ରଖି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରସିଦ୍ଧି ବିଷୟରେ ଜାଣିଛି।ଚତୁର୍ଦିଗରେ ଆପଣଙ୍କର ଜୟଗାନ ହେଉଛି।ଏହି ପୁତ୍ର ମୋର ଭବିଷ୍ୟତରେ ସାହାରା ଅଟେ।ଏହାକୁ ପୁନର୍ଜୀବିତ କରିଦିଅନ୍ତୁ।ମୁଁ ଅନେକ ଆଶା ନେଇ ଏଠାକୁ ଆସିଛି।ଏହି କଥା କହି ସେହି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଖୁବ ଜୋରରେ କାନ୍ଦି ବିଳାପ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା।ନିଜ ଅଶ୍ରୁରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଚରଣ ଧୋଇବାକୁ ଲାଗିଲା।

ବୁଦ୍ଧ ଚମତ୍କାରରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନଥିଲେ।ତାଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଯେ ଚମତ୍କାର ଦ୍ୱାରା ଭ୍ରମ ଏବଂ ପାଖଣ୍ଡିକୁ ବଳ ମିଳିଥାଏ।ସେ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଯେ ଏହି ମହିଳାଙ୍କୁ ସେ କିପାରିଭାବେ ବୁଝାଇବେ।ସେ ନେତ୍ର ବନ୍ଦ କରି କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲେ।କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ ନେତ୍ର ଖୋଲି କହିଲେ ଯେ ତୁମ୍ଭର ପୁତ୍ର ଅବଶ୍ୟ ଜୀବିତ ହେଇଯିବ।ଗୌତମୀ ଏହି କଥା ଶୁଣି ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରସନ୍ନ ହେଇଗଲା।ସେ ଭାବିଲା ଯେ ବୁଦ୍ଧ ଏବେ କୌଣସି ମନ୍ତ୍ର ପଢିବେ ଏବଂ ତାହାର ପୁତ୍ର ଜୀବିତ ହେଇଯିବ।ମାତ୍ର ବୁଦ୍ଧ କହିଲେ ଯେ ତୁମ୍ଭର ପୁତ୍ର ଜୀବିତ ହେଇଯିବ,ମାତ୍ର ଏଥିପାଇଁ ତୁମ୍ଭକୁ କିଛି କଷ୍ଟ ଉଠେଇବାକୁ ପଡିବ।ଗୌତମୀ କହିଲା ଯେ ମୁଁ କିଛି ବି କରିପାରିବି କେବଳ ମୋ ପୁତ୍ର ଜୀବିତ ହେଇଯାଉ।ଆପଣ ଆଜ୍ଞା ଦିଅନ୍ତୁ ମୋତେ କଣ କରିବାକୁ ପଡିବ।

ବୁଦ୍ଧ କହିଲେ ଯେ ତୁମକୁ ଏକ ମୁଠା ଚାଉଳ ଆଣିବାକୁ ପଡିବ ଯେଉଁ ଘରୁ କେବେ କାହାର ମୃତ୍ୟୁ ହେଇନଥିବ।ଏହା କରିବା ଦ୍ବାରା ତୁମ୍ଭର ପୁତ୍ର ଜୀବିତ ହେଇଯିବ।ଗୌତମୀ ଭାବିଲା ଏହା ଏକ ସହଜ କାମ।ତେଣୁ ସେ ନଗର ଆଡ଼କୁ ବାହାରିଗଲା।ମାତ୍ର ସେ ଯେତେବେଳେ ଯାଇ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିଲା ସେ ଜାଣିପାରିଲା ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଘରୁ କେହି ନା କେହି ତ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଛନ୍ତି।ସେ ସମଗ୍ର ନଗରରେ ବୁଲି ଆସିଲା ମାତ୍ର ତାହାକୁ ଗୋଟିଏ ଘର ମଧ୍ୟ ମିଳିଲାନାହିଁ ଯେଉଁଠାରେ ମୃତ୍ୟୁର ପାଦ ପଡ଼ିନାହିଁ।ସେ ଥକିଯାଇ ଭାବିବାକୁ ଲାଗିଲା ସଂସାରରେ ଏପରି ଘର ହିଁ ନାହିଁ।ସେ ଉଦାସ ହେଇ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲା ଯେ ଏପରି କୌଣସି ଘର ନାହିଁ ଯେଉଁଠାରେ ମୃତ୍ୟୁର ବାସ ହେଇନାହିଁ।ବୁଦ୍ଧ କହିଲେ ଯେ ମୃତ୍ୟୁ କାହାର ବଶରେ ନାହିଁ।ତୁମ୍ଭର ପୁତ୍ର ଜୀବିତ ହେଇପାରିବ ନାହିଁ।ଈଶ୍ୱରଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବାଧା ଦେବାର କ୍ଷମତା ମୋର ମଧ୍ୟ ନାହିଁ।ଏତେ ସହଜରେ ବୁଦ୍ଧ ସେହି ମହିଳାଙ୍କୁ ଜୀଵନର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସତ୍ୟକୁ ବୁଝାଇଦେଲେ।

ବାସ୍ତବିକ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମାଜରେ ଆମେ କେତେକ ନଶ୍ୱର ବସ୍ତୁ ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ପ୍ରକାଶ କରିଥାଉ।ସେହି ବସ୍ତୁ ବିନା ଆମେ ବଞ୍ଚି ମଧ୍ୟ ପାରୁନାହିଁ।ଆମର ମନମୁତାବକ ଜିନିଷ ପାଇବା ପାଇଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟରେ ଅଳି କରୁ।ଯଦି ସେହି ଜିନିଷ ନମିଳିଲା ତେବେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରୁ ଆମେ ଭରସା ଉଠେଉଦେଉ।ବାସ୍ତବିକ ନଶ୍ୱର ଜିନିଷ ହେଉଛି କ୍ଷଣିକ ସମୟର ମୋହ।ଏହାର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ ଆମକୁ ଉଠିବାକୁ ଅଛି।