ଶ୍ରୀମଦ ଭଗବତ ଗୀତା:କାହିଁକି ଭଲ ଲୋକ ବହୁତ ହଇରାଣରେ ପଡ଼ିଥାନ୍ତି ? ନିଶ୍ଚୟ ଏହି କଥା ଜାଣିରଖନ୍ତୁ

ଆଜିଆମେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଗୋଟେ କାହାଣୀ କହିବୁ ଯେଉଁଥିରୁ ଆପଣମାନେ ଜାଣିପାରିବେ ଭଲ ଲୋକଙ୍କ ସହ ସବୁବେଳେ ଖରାପ କାହିଁକି ହୋଇଥାଏ।ଏହାର ସମାଧାନ କ’ଣ ହୋଇପାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଯେତେବେଳେ ଆମମାନଙ୍କ ସହ ଖରାପ ହୋଇଥାଏ ସେତେବେଳେ ଆମେ କ’ଣ କରିବା ଉଚିତ ହୋଇଥାଏ।ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ ଗୀତା ରୁ କିଛି ତଥ୍ୟ ଦେବୁ ଏହା ସହିତ ଆଉ ଏକ କଥା କହିବୁ ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ତାଙ୍କ ଗୁରୁଜୀଙ୍କୁ ପଚାରିଥିଲେ ଭଲ ଲୋକଙ୍କ ସହ ସବୁବେଳେ ଖରାପ କାହିଁକି ହୋଇଥାଏ ତେବେ ତାଙ୍କର ଉତ୍ତର କ’ଣ ଥିଲା।

ଆପଣମାନେ ଦେଖିଥିବେ ଯେତେବେଳେ ଆମମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ସବୁବେଳେ ଖରାପ କିଛି ଘଟିଥାଏ ସେତେବେଳେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁ ଏବଂ ଭାବୁ କି ଏହି ସବୁ ମୋ ସହିତ କାହିଁକି ହେଉଛି। ମୋର ଏତେ ଖରାପ ଭାଗ୍ୟ କାହିଁକି ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ସବୁ ପାଇଁ ଆମେ ନିଜକୁ ଦୋଷୀ ମାନିଥାଉ କିମ୍ବା ଆମେ ବହୁତ ରାଗୀ ଯାଇଥାଉ ଭଗବାନଙ୍କ ଉପରେ, ନିଜ ଉପରେ କିମ୍ବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଉପରେ। ଏହା ସହ ଆମେ ମଧ୍ୟ କହିଥାଉ କି ମୁଁ ସବୁ ଭଲ କାମ କରିଛି କେବେ କାହାର ଖରାପ ଭାବିନି କିନ୍ତୁ ଭଗବାନ ମୋ ସହ ଏମିତି କାହିଁକି କରିଥାନ୍ତି କିଛି ଏହି ପ୍ରକାରର ହୋଇଥାଏ ଆମର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା।

ଏବେ ଆସନ୍ତୁ କାହାଣୀ ଜାଣିବା।ଥରେ ଗୋଟେ ବେପାରୀ ଥିଲା ସିଏ କୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ଭକ୍ତ ଥିଲା। ସେ କେବେ କାହା ସହିତ ଖରାପ କରିନଥିଲା କି କାହା ମନକୁ କଷ୍ଟ ମଧ୍ୟ ଦିଏ ନାହିଁ। ସେ ସବୁଦିନ ଭଗବାନଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିକି ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରୁ ଆଶିର୍ବାଦ ନେଇ ତା’ର ନିଜ କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଯାଉଥିଲା। ଏହା ସହ ଏହି ବେପାରୀ ଉପରେ ସମସ୍ତେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଥିଲେ ଏବଂ ଏହାର ସମଗ୍ର ସହରରେ ଇଜ୍ଜତ ଥିଲା। ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ସେଇଠି ଏକ ଖରାପ ମଣିଷ ଥିଲା।ସେ ମଧ୍ୟ ସେହି ସମୟରେ ମନ୍ଦିର ଯାଉଥିଲା ଯେଉଁ ସମୟରେ ବେପାରୀ ମନ୍ଦିର ଯାଉଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେ ମନ୍ଦିର କୁ ଆସି ମଧ୍ୟ ଲୋକଙ୍କୁ ଏବଂ ପଶୁପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କୁ ଦୁଃଖ ଦେଉଥିଲା। ସେ ପଶୁ ମାନଙ୍କ ଉପରେ ପଥର ପକାଏ, ସେ ପଶା ଖେଳ ଖେଳେ ଏବଂ ମଦ ପିଇବା ଏହାର ଏକ ନିତିଦିନିଆ କାମ ଥିଲା।ଯେଉଁଠାରେ ବେପାରୀ ର ନିତିଦିନିଆ ଜୀବନର ମନ୍ତ୍ର ଥିଲା ସକାଳୁ ଜଲ୍ଦୀ ଉଠିକି ମନ୍ଦିର ଯିବା ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମ ଜପିକି କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଯିବା।

ସେଇଠି ସେ ଖରାପ ଲୋକର ନିତିଦିନିଆ ଜୀବନର ମନ୍ତ୍ର ଥିଲା ସକାଳୁ ଜଲ୍ଦୀ ଉଠିକି ମନ୍ଦିର ଯିବା ଏବଂ ଖାଲି ପାଦରେ ଯାଇ ସେହି ମନ୍ଦିରରୁ ଲୋକଙ୍କ ର ଚପଲ ଚୋରି କରି ଆଣିବା ସେ ଏହି କାମ କରିବାକୁ ଟିକେ ବି ସଙ୍କୋଚ କରୁନଥିଲା। ଦିନେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ହେଉଥିଲା ଏବଂ ମନ୍ଦିରକୁ କେହି ବି ଲୋକ ଆସିନଥିଲେ। ଖରାପ ଲୋକଟି ଦେଖିଲା ଆଜି ମନ୍ଦିରକୁ କେହି ବି ଲୋକ ଆସିନାହାନ୍ତି ସେ ସମସ୍ତ ପଣ୍ଡିତ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଲୁଚିକରି ମନ୍ଦିରରେ ଥିବା ସବୁ ପଇସା ଚୋରି କରି ପଳାଇଗଲା। ଏହାର ଠିକ୍ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ବେପାରୀ ମନ୍ଦିର କୁ ଆସିଲା ଏବଂ ଏହି ଚୋରି ର ଦୋଷ ବେପାରୀ ଉପରେ ଲଗାଇଦେଲେ।

ଲୋକମାନେ ବେପାରୀକୁ ବହୁତ ଘୃଣା କଲେ ଏବଂ ପୋଲିସ କୁ ଡାକିବା ପାଇଁ କହିଲେ। ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଲେ କି ଏତେ ଭଲ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିକି ଚୋରି କରୁଛ ପୁଣି ମନ୍ଦିର ଭଳି ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନରୁ ତୁମକୁ ଲାଜ ଲାଗିବା କଥା। ବହୁତ ଗୁହାରି କରିବା ପରେ ବେପାରୀ ମନ୍ଦିରରୁ ବାହାରକୁ ଆସିଲା ଆଉ ଯେମିତି ଆଗ ଛକ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଛି ସେଠି ଦୃତ ଗତିରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ ଆସିଲା ଏବଂ ବେପାରୀ ସହ ଧକ୍କା ହୋଇ ପଳାଇଗଲା ଏବଂ ବେପାରୀ ପଡ଼ିଗଲା ଏବଂ କିଛି ଆଘାତ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ସହି ଧକ୍କା ସମୟରେ ସେହି କାର୍ ରୁ ଗୋଟେ ବ୍ୟାଗ୍ ବାହାରେ ପଡ଼ିଗଲା ଯାହାକୁ କାର୍ ବାଲା ଡରରେ ଆଉ ଉଠାଇଲା ନାହିଁ। କାରଣ କାର୍ ବାଲା ସେଠାରୁ ପଳେଇବା ପାଇଁ ବହୁତ ତର ତର ହେଉଥିଲା।ସେ ନୀଚ୍ଚ ମଣିଷ ସେଠି ଠିଆ ହୋଇ ସବୁ ଦେଖୁଥିଲା ଆଉ ବହୁତ ମଦ ମଧ୍ୟ ପିଇଥିଲା ଆଉ ସେ ବ୍ୟାଗ ନେଇ ପଳେଇଲା ଆଉ ବ୍ୟାଗ ଖୋଲିଲା ପରେ ତାର ଖୁସି କହିଲେ ନସରେ କାରଣ ବ୍ୟାଗରେ ଟଙ୍କା ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଥିଲା।ଏହା ଦେଖି ସେ କହିଲା ମୋର ଆଜି ଲଟ୍ରି ଲାଗିଗଲା।

ଏହାକୁ ସବୁ ଚୁପଚାପ ସେ ବେପାରୀ ଶୁଣିଥିଲା ଆଉ ତାରପରେ ସେ ବେପାରୀ ଘରକୁ ଯାଇ ଭଗବାଙ୍କ ସବୁ ଫୋଟକୁ ଚିରିଦେଲା।ଆଉ ସେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଛୁଆଙ୍କୁ ଡାକି ଭଗବାନଙ୍କ ପୂଜା କରିବାକୁ ମନା କରିଦେଲା।ତାପରେ ସେ ରାତିରେ ନଖାଇ ସେମିତି ଶୋଇ ପଡ଼ିଲା।ତାପରେ ତାର ସ୍ୱପ୍ନରେ ଭଗବାନ ଆସିଲେ ଆଉ ତାକୁ କହିଲେ ତୋ ଜୀବନର ଆଜି ଶେଷ ଦିନ ଥିଲା ଆଉ ତୁ ବଞ୍ଚି ଗଲୁ କାହିଁକି ନା ତୁବି ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ଶସ୍ତ୍ର ହିନ ସାଧକ ମାନଙ୍କ ଉପରେ ଗାଡି ଚଢେଇ ଦେଇଥିଲୁ।ଆଉ ସେ ନୀଚ୍ଚ ବ୍ୟକ୍ତିର ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ କାରଣରୁ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ କିଛି ମିଳିଥାନ୍ତା କିନ୍ତୁ ଏ ଜନ୍ମ ରେ କରୁଥିବା ପାପ ପାଇଁ ତାକୁ କେବଳ ପଇସା ହିଁ ମିଳିଲା।

ଆମକୁ ଏଠି ଶିକ୍ଷା ମିଳିଲା କି ଆମେ ଆମର ବିଶ୍ୱାସ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପରେ କେବେ କମ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ଆଉ ଆମେ ଯଦି ଆମ କର୍ମ କୁ ଠିକ ରଖିବା ତାହେଲେ ଆମ ସହିତ ହେବାକୁ ଥିବା ଖରାପ ପ୍ରଭାବ କେତେ ମାତ୍ରାରେ ଟଳି ଯାଇ ପାରେ।ଆଉ ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ ନିଜ ଗୁରୁ କୁ ପଚାରିଥିଲେ କି ଭଲ ଲୋକ ନିଜ ଜୀବନରେ ଅସୁବିଧାରେ କାହିଁକି ରୁହନ୍ତି।ଆଉ ତାଙ୍କ ଗୁରୁ ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲେ ହୀରା ଭଲ ଭାବରେ ଘସା ନହେଲେ ଚମକି ନଥାଏ ଆଉ ସୁନା ଭଲ ଭାବରେ ଉତ୍ତତ୍ପ ନହେଲେ ଚମକି ନଥାଏ।ଆଉ ଭଲ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏ ସବୁ ପରୀକ୍ଷା ସଦୃଶ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଏହା ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ମିଠା ଆଓଁ ନମ୍ର ସ୍ୱଭାବର ହୋଇଥାନ୍ତି ଖଳ ସ୍ୱଭାବର ନୁହେଁ।

ତାପରେ ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମହଂସ କହିଲେ ଜୀବନ ତୁମକୁ ଗୋଟେ ପରୀକ୍ଷା ଦିଏ ଆଉ ତାପରେ ତୁମକୁ ବହୁତ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଯାଇଥାଏ।ତାପରେ ବିବେକାନନ୍ଦ କହିଲେ ଏତେ କଠିନତା କୁ ସମ୍ବାଳିବା କଷ୍ଟକର ହୋଇଥାଏ।ତାପରେ ତାଙ୍କ ଗୁରୁ କହିଲେ ଆଖି ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖେ ଆଉ ହୃଦୟ ରାସ୍ତା କୁହେ।ଆଉ ଅସୁବିଧାର ସମାଧାନ ଭିତରୁ ମିଳେ ବାହାରୁ ନୁହେଁ।ତାପରେ ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ କହିଲେ କଣ ଅସଫଳତା ଦୁଃଖ ଦିଏ ନାହିଁ ? ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମହଂସ କହିଲେ ସଫଳତା ଅସଫଳତା ଅନ୍ୟମାନ ଦେଖନ୍ତି ମଣିଷ କେବେଳ ନିଜ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତା ଦେଖିଥାଏ।

ତାପରେ ପୁଣି ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ କହିଲେ ଆମେ ସବୁବେଳେ ଉତ୍ସାହିତ କିପରି ରହିପାରିବା ?ଏହାର ଉତ୍ତରରେ ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମ ହଂସ କହିଲେ ଆପଣ ସବୁବେଳେ ଦେଖ କେତେ ଦୂର ଆସିଲ ନାକୀ ଦେଖ ଆଉ କେତେ ବାଟ ଯିବାକୁ ଅଛି।ଆଉ ରାମକୃଷ୍ଣ କହିଲେ ଲୋକ ସବୁବେଳେ ଦୁଃଖ ପାଇଲେ କୁହନ୍ତି ମୁଁ କାହିଁକି ? ଆଉ ସୁଖ ମିଳିଲେ କେହି ପଚାରନ୍ତିକି ମୁଁ କାହିଁକି ? ଆପଣ ଭବିଷ୍ୟତର ସାମ୍ନା ବିନା କୌଣସି ପଶ୍ଚାତାପରେ କର,ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନର ସାମ୍ନା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସାହାସର ସହିତ କର,ଆଉ ଭବିଷ୍ୟତର ସାମ୍ନା କରିବା ପାଇଁ ନଡ଼ରି ପ୍ରସ୍ତୁତ ରୁହ।