ଅଜଣା ଝିଅକୁ ଟ୍ରେନରେ ୧୦ ମିନିଟ୍ କଥା ହୋଇ ବିବାହ କରିବାକୁ ପ୍ରପୋଜ କରିଦେଲେ , ତାପରେ ଝିଅଟୀ ଦେଲା ଏପରି ଜବାବ୍ …ନିଶ୍ଚୟ ପଢନ୍ତୁ

ଆପଣମାନେ ପ୍ରେମର କାହାଣୀ ବହୁତ ଶୁଣିଥିବେ , ଏହି ସବୁ କାହାଣୀରେ ପୁଅ ଝିଅ ପ୍ରଥମେ କିଛି ଦିନ କିମ୍ବା ମାସ,ବର୍ଷ ଯାଏଁ ଜଣେ ଅନ୍ୟଜଣଙ୍କ ସହ ବନ୍ଧୁତା କରନ୍ତି , ପାଖାପାଖି ହୁଅନ୍ତି , ଓ ତାପରେ ବିବାହ କରିବାକୁ ପ୍ରପୋଜ କରନ୍ତି , କିନ୍ତୁ ଆଜି ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଏକ ଏପରି ଅନୋଖା ପ୍ରେମୀଙ୍କ କାହାଣୀ ଶୁଣାଇବୁ ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରଥମ ସାକ୍ଷାତରେ ମାତ୍ର ୧୦ ମିନିଟ୍ କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ବିବାହ ଯାଏଁ କଥା ହୋଇଥିଲେ , କାହାଣୀ ଖଣ୍ତବାରେ ରହୁଥିବା ବିନୋଦ ଓ ଆରତି ଶର୍ମାଙ୍କର ଅଟେ,  ଏହି ଦୁହେଁଙ୍କ କାହାଣୀ ଆରମ୍ଭ ଟ୍ରେନରୁ ଯାତ୍ରା କରୁଥିବା ସମୟରେ ହୋଇଥିଲା , ଟ୍ରେନର ଲେଡିଜ୍ ବଗିରେ ଆରମ୍ଭ ଏହି ପ୍ରେମ କାହାଣୀ କିଛି ମିନିଟ୍ ରେ କିପରି ବିବାହ ଯାଏଁ ପହଞ୍ଚିଗଲା ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ତାଙ୍କ ମୁହଁରୁ କଥା ।

ଏହି କଥା ୨୫ ଜୁଲାଇ ୨୦୦୫ ର ଅଟେ,  ବିନୋଦ ଶର୍ମା ଭୁସାବଲ ଯାଇଥିଲେ , ସଂନ୍ଧ୍ୟାକୁ ଯେବେ ସେ ସଚଖଣ୍ତ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ରେ ଖଣ୍ତବା ପାଇଁ ଫେରୁଥିଲେ ତେବେ ମହିଳା କୋଚ୍ ରେ ପସିଯାଇଥିଲେ , ମୁଁ ଭାବିଲି କି ଏଠାରେ ଆରାମ କରି ଯାତ୍ରା କରିପାରିବି , କୋଚ୍ ଭିତରେ ଆରତୀ ଓ ଏକ ଅନ୍ୟ ମହିଳା ପୁର୍ବରୁ ବସିଥିଲେ , ସେ ମୋତେ ମହିଳା କୋଚ୍ କାରଣରୁ ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ କହିଲେ , ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ବିନତି କରି ଆଗ ଷ୍ଟେସନରେ ଓହ୍ଲାଇଯିବି ବୋଲି କହିଲି , ଏହାପରେ ଟ୍ରେନ୍ ଆଗକୁ ଚାଲିଲା , ମୋର ନଜର କୋଚ୍ ରେ ବସିଥିବା ଆରତୀଙ୍କ ଉପରେ ପଡିଲା , ତାପରେ ମୋ ନଜର ଆରତୀଙ୍କ ଉପରେ ପଡିଲା, କୋଚ୍ ରେ ସେ ଏକ ଏକ ବନୋ ନେକ୍ ବନୋପୁସ୍ତକ ପଢୁଥିଲେ,  ତାଙ୍କର ବୟସ ପ୍ରାୟ ୧୭-୧୮ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ହେବ , ଏହିପରି ବହି ପଢିବା କାରଣରୁ ମୋର ଧ୍ୟାନ ତାଙ୍କ ଉପରକୁ ଗଲା , ଓ ଆମର କଥାବାର୍ତ୍ତା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ।

ସେ ମୋତେ ବହୁତ ନିରାଶ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ , ତାପରେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଲି , ଆରତୀ ମୋତେ କହିଲେ କି ତାଙ୍କର ଘର ନାସିକର ଗାଁ ଜଖୋଡରେ ଅଛି , ସେ ଚଣ୍ତିଗଡରେ ଏକ ଗୁରୁଜି ମାନବ କେନ୍ଦ୍ରରେ ଦିକ୍ଷା ନେଇସାରିଛନ୍ତି , ଯାହାପରେ ଘର ଫେରିଆସିଲେ , କିନ୍ତୁ ଘର ପରିବାର ଲୋକଙ୍କ ସହ ତାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିନଥିଲା , ସେ ଲୋକ କଥାକଥାରେ ତାଙ୍କୁ ଅଟକାଇବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ , ଏଥିପାଇଁ ସେ ଫେରି ଚଣ୍ତିଗଡର ଗୁରୁଜି ମାନବକେନ୍ଦ୍ରକୁ ଯାଉଥିଲେ , ସେ ନିରାଶ ମନରେ ଖୁସି କରିବାପାଇଁ ମୁଁ ବିବାହ କରିବା କଥା କହିଦେଲି, କଥାକଥାରେ ସେ ମୋତେ କହିଲେ କି ମୋର ଚେହେରା ଦେଖିଛ , ମୋତେ କିଏ ବାହା ହେବ , ଏହାର ଜବାବରେ ମୁଁ ଫଟାକ୍ ହଁ କହିଦେଲି , ମୁଁ ବିବାହ କରିବି , ତାପରେ ସେ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ଦେଲେ ,

ଏହି କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ୧୦ ମିନିଟ୍ ପରେ ମୋର ଖଣ୍ତବା ଷ୍ଟେସନ ଆସିଗଲା , ମୁଁ ଟ୍ରେନରୁ ବାହାରି ଆସିଲି , ତେବେ ଆରତୀ ଝରକାକୁ ଆସିଲେ ଓ କହିଲେ ମୋର ବ୍ୟାଗ୍ ଉଠାଇବ ନାହିଁ କି , ଖାଲି ଏତିକି କହିବା ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ଆରତୀକୁ ନିଜ ସହ ଖଣ୍ତବା ନେଇଆସିଲି , ତାପର ଦିନ ଆମେ ଶୁଭ ମୁହୁର୍ତ୍ତ ନଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ବି ଆମେ କୁଣ୍ତଳେଶ୍ୱର ମନ୍ଦିରରେ ବିବାହ କରିନେଲୁ , ଆଜି ଆମର ବାହାଘରକୁ ୧୨ ବର୍ଷ ହୋଇସାରିଛି , ଆମେ ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସିରେ ଅଛୁ , ସେପଟେ ଆରତୀ ଶର୍ମା କହିଲେ କି ମୋତେ ବିନୋଦ ଙ୍କ ମୋର ବିଚାରକୁ ବୁଝିଲେ , ବିବାହ ପ୍ରପୋଜାଲ୍ ରଖିବା ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା , ଆଜି ଆମେ ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସିରେ ଅଛୁ , ଆମର ଦୁଇଟି ଛୁଆ ଅଛନ୍ତି ।